Φυσικός Φελλός

Tα πώματα κατά οινολογική άποψη είναι να προφυλάξουν τον οίνο από τις μικροβιολογικές επιμολύνσεις και να εμποδίσει την οξείδωση του. Με αυτόν τον τρόπο εξασφαλίζουμε την μακροζωία του οίνου και τη διατήρηση ή τη βελτίωση των οργανοληπτικών του χαρακτηριστικών.
Τα πώματα θα πρέπει να εξασφαλίζουν πλήρη ερμητικότητα στον περιέκτη. Συγκεκριμένα στην περίπτωση του οίνου ο κυριότερος περιέκτης είναι η φιάλη. Συνηθέστερο πώμα για το κρασί είναι ο φυσικός φελλός.
Ανάμεσα στις πολλές αξιόλογες ιδιότητες του είναι η ελαφρότητα, η αδιαπερατότητά του από υγρά και αέρια, η αντίσταση του στη φυσική και μηχανική φθορά, η αντοχή του στις υψηλές θερμοκρασίες καθώς και η ικανότητά του να συμπιέζεται και να επανακτά πολύ γρήγορα το αρχικό του μέγεθος. Όλα αυτά οφείλονται στη μοναδική του κυτταρική δομή. Ο φελλός έχει δομή σαν σχήμα κερήθρας, αποτελούμενη από πολύ μικρά αδιαπέραστα κύτταρα κατασκευασμένα από Suberin, το οποίο είναι ένα σύμπλεγμα από λιπαρά οξέα. Το κάθε κύτταρο έχει μέσα του ένα αέριο, παρόμοιο σε σύνθεση με αυτήν του αέρα.
Ο μεγάλος βαθμός συμπίεσης και διαστολής της κυτταρικής δομής του φελλού, τον καθιστά, λιγότερο πιθανό, να υποστεί κάθε είδους ζημιά από τις μηχανικές επεξεργασίες του. Τα κύτταρα του φελλού επίσης, επιδεικνύουν το χαρακτηριστικό της «ελαστικής μνήμης» όπως είναι ευρέως γνωστό. Όταν τα συγκεκριμένα κύτταρα συμπιεστούν , έχουν την τάση να αποκτήσουν το αρχικό τους μέγεθος, καθιστώντας έτσι το φελλό ιδανικό για την κατασκευή πωμάτων. Αυτό σημαίνει ότι ο φελλός ασκεί ακόμα μεγαλύτερη δύναμη στην επιφάνεια του «λαιμού» του μπουκαλιού η οποία εξαλείφει τυχόν μηχανικές ατέλειές του. Τα ελαστικά χαρακτηριστικά που εμφανίζει ο φελλός , τον καθιστούν πιο ανθεκτικό σε αλλαγές της θερμοκρασίας και πίεσης από άλλα υλικά.
Τέλος, ο φελλός μαζί με όλα τα χαρακτηριστικά που προαναφέρθηκαν, το μικρό του βάρος , το γεγονός ότι είναι οικολογικό προϊόν και φιλικό προς το περιβάλλον , αποτελεί την ιδανική επιλογή για τον πωματισμό των κρασιών.

Σημαντικό ελάττωμα του πωματισμού με φελλό είναι η λεγόμενη γεύση φελλού (gout de bouchon). Είναι ελάττωμα που μεταδίδεται στον οίνο από το κακής ποιότητας πώμα φελλού. Ο οίνος αποκτά οσμή και γεύση μούχλας , που οφείλονται στη δράση των μυκήτων Penicillium, Aspergillus, και Streptomyces. Οι μύκητες αυτοί προέρχονται από το φελλό και επιδρούν πάνω στις χλωροφαινόλες , οι οποίες χρησιμοποιούνται για την αντιπαρασιτική επεξεργασία των φελλών , δίνοντας γένεση σε ενώσεις ( πυραζίνες , χλωροανισόλες) με χαρακτηριστικά μούχλας.
Σύμφωνα με άλλους ερευνητές, υπεύθυνες ακόμη για τη «γεύση φελλού», θεωρούνται και οι ζύμες , που αναπτύσσονται πάνω στο φελλό και προκαλούν διάφορους μεταβολισμούς.